Ga er maar aan staan. Na vele jaren hoofdredacteurschap van de alom bekende Harrie Leijten, mag ik nu als hoofdredacteur de scepter zwaaien over Vleesmagazine. Slagers en slagerijen, ik heb het altijd fascinerend gevonden.
Als kind ben ik opgegroeid in Wesepe, een Sallands boerendorp gelegen tussen Deventer en Raalte. In het dorp, aan de doorgaande weg, was de slagerij van de familie Regterschot. Een zelfslachtende slager. Zijn vrouw stond in de winkel, maar de deur naar de slachterij stond altijd open. Daar stond de slager met zijn bebloede schort zijn
werk te doen. Varkenskarkassen werden aan grote haken als een gordijn via een rails verplaatst. De geur die er hing, een beetje weeïg, kan ik - als ik mijn best een beetje doe - nog weer terughalen.
Pas later kreeg ik heel veel respect voor de slager, toen ik doorkreeg hoe hard werken het is, hoeveel passie en energie er in de ondernemers zit die een slagerij runnen. Ambacht en ondernemerschap combineren, ik vind het
een gave.
Het is voor mij dan ook zonder meer een voorrecht om voor Vleesmagzine te mogen werken. Om de verhalen op te tekenen van mensen zoals u, en om u, samen met mijn redactieteam, te informeren en te inspireren. En om vooral veel met u in contact te komen, met u te praten en te sparren. Over waar het heen gaat met de branche. Waar de bedreigingen, maar vooral ook de kansen liggen. Want dat er veel gebeurt in de wereld van de slagers, dat is wel duidelijk. 'De nieuwe Harrie', dat zal ik niet worden. Maar u kunt er op rekenen dat ik met net zo veel passie en plezier als hij het hoofdredacteurschap zal invullen!