Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren, dat ik met mijn gespaarde benzinepunten mijn eerste Weber barbecue ophaalde. Bij het pompstation waar ik mijn ietwat te oude auto veel te vaak liet drinken. Na verloop van tijd richtte ik mijn pijlen op een giga-gasbarbecue, de Weber Summit D6. Deze prijkte in het tuincentrum op de voorgrond en wekelijks viel ik de eigenaar lastig met de mededeling dat ik hem graag wilde hebben, maar niet voor de aangegeven prijs. De barbecue kostte op dat moment meer dan mijn toenmalige auto.
Toen er eindelijk een nieuw model op de markt kwam en de D6 dus verouderd was, ging de eigenaar van het tuincentrum overstag. Ik was retetrots op dat blinkende kookwonder en kon dus ook niet wachten om mijn eerste burgertjes op dit fenomeen te grillen. De burgers waren met een paar minuten klaar, waarna ik uren aan het poetsen was om hem weer schoon te krijgen. Je begrijpt het al, de Summit D6 en ondergetekende waren geen goed huwelijk.
Toen kwam het moment dat ik binnen de BBQ-scene iets bekender werd en de leverancier van Monolith, een Duitse kamado, mij benaderde of ik een jaar wat promo wilde maken. Grillen werd barbecueën en na dat jaar werden er Big Green Eggs mijn tuin in gereden. Dankzij die groene eieren wist ik een plek te veroveren in het barbecueteam van vriend Julius Jaspers. Dat team bestaat niet meer, maar de Osdorp Grillers werd opgericht en daarmee reis ik al een aantal jaren door Europa om mee te doen met de befaamde KCBS-wedstrijden. Zie hier de evolutie van mijn barbecueverleden naar het heden.
Die evolutie moet door veel vleesleveranciers nog doorlopen worden. Want hoewel de marges op stukjes vlees – volgekledderd met kleurige marinade – die moeiteloos onder de deur doorgeschoven kunnen worden, bijzonder groot zijn, moet je weten dat barbecueën niks met lapjes grillen te maken heeft. Deze gesuikerde lapjes vlees die de tuin tijdens een barbecuefeest omdopen in een vleselijk crematorium zijn niks voor de fervente barbecueër. De echte doorgewinterde vuurfanaat gaat voor briskets, Boston butts, buikribben en alle andere grote stukken vlees.
Hij of zij koopt grote zakken houtskool, waarvan de inhoud soms wel een etmaal lang smeulend onder dat prachtige stuk vlees ligt te knisperen. Ze struinen het internet af voor die prachtige Wagyu brisket of die vette Boston butt van het Berkshire varken. Ze kopen het vaak online, terwijl de ambachtelijke slager helemaal niet zoveel moeite hoeft te doen om dezelfde stukken aan te schaffen. Ach, misschien kost het wat marge, maar je steekt van deze profs zoveel barbecuekennis op dat het altijd een win-win is.